Duże,
dość szybko rosnące drzewo o ładnym, stożkowatym pokroju. Korona regularna,
stosunkowo gęsta. Konary wyrastają z pnia pod kątem prostym,
w regularnych okółkach, są grube i silne. Dorasta do wysokości
12-15 m.
Igły
długości 2 -3 cm, ułożone na pędzie promieniście, grube, sztywne
i kłujące, srebrzystoniebieskie, niekiedy srebrzystozielone.
Szyszki
6-10 cm długości. Łuski cienkie, wydłużone, pofalowane i ząbkowane na
brzegu, słomiastobrązowe.
Bardzo
stara odmiana, obecnie traktowana jako odmiana zbiorowa dla wszystkich form
o nieznanej tożsamości odmianowej i srebrzystym zabarwieniu igieł. Tu
także zaliczamy egzemplarze uzyskane poprzez wysiew nasion, a następnie
selekcję najlepiej wybarwionych, dlatego poszczególne egzemplarze mogą nieco
różnić się pomiędzy sobą.
Wytrzymała
na mrozy (strefa 4).
Mało
wymagająca co do rodzaju gleb, wymaga podłoża stosunkowo żyznego, wilgotnego,
ale nie mokrego, o odczynie kwaśnym. Na glebach suchych
i piaszczystych rośnie powoli, także gleby z wysokim poziomem wody
gruntowej nie nadają się do uprawy tej odmiany. Wymaga stanowisk słonecznych,
w cieniu bowiem źle się wybarwia i nie wytwarza ładnej korony. Dość
odporna na zanieczyszczenia miejskie. Preferuje tereny z dużą wilgotnością
powietrza.
Polecana
do ogrodów przydomowych i parków, sadzi się ją pojedynczo lub
w niewielkich grupach na trawnikach, rabatach lub wrzosowiskach. Stosowana
do kompozycji krajobrazowych, gdzie wyróżnia się ładną i stałą barwą przez
cały rok. Można stosować w miastach na placach i szerszych pasach
przyulicznych, jednak wtedy ich wzrost jest ograniczony. Dobrze znosi cięcie,
dlatego można stosować do nieformowanych szpalerów, ale też na formowane
żywopłoty. Egzemplarze rozmnażane przez szczepienie, przez pierwsze kilka lat
zaleca się prowadzić przy podporach.
Czasami
wykorzystywany na choinki bożonarodzeniowe.
Udostępnij to porównanie znajomym: