Jodła kalifornijska 140-160 d+b

Drzewo dorastające u nas do wysokości 15-20 m, o pokroju szerokostożkowatym lub szerokokolumnowym. Pędy gładkie, oliwkowe, odrastają od pnia w okółkach, niemal prostopadle i są ustawione poziomo. Kora na pniach gładka i szara. Korona silnie zagęszczona.
Igły długie, 5-7 cm długości, matowe i sinozielone, jednakowo zabarwione po obu stronach, na końcach tępe albo tylko lekko zaostrzone. Na gałązkach ustawione grzebieniasto, łukowato wygięte ku górze. Po roztarciu pachną cytryną lub tatarakiem.
Szyszki duże, cylindryczne, długości 10-14 cm, przed dojrzeniem oliwkowozielone, niebieskawe lub fioletowe. Po dojrzeniu jasnobrązowe, rozpadające się na drzewie. Szyszki ukazują się w wierzchołkowej części, co najmniej 20-letnich drzew.
Gatunek  naturalnie występuje w południowo-zachodniej części USA.
Odporna na mrozy (strefa 4).
Mało wymagająca, co do rodzaju podłoża, rośnie niemal we wszystkich rodzajach gleb o odczynie kwaśnym i lekko kwaśnym, z wyjątkiem bagiennych i podmokłych. Najlepiej czuje się na stanowiskach silnie nasłonecznionych, ale dość dobrze radzi sobie w lekkim półcieniu. Stosunkowo odporna na zanieczyszczenie powietrza. Nadaje się do zieleni miejskiej.
Polecana do nasadzeń parkowych, zieleni osiedlowej i dużych ogrodów przydomowych. Może być sadzona jako soliter, ale także i w większych, luźnych grupach. Ze względu na kolor igieł ładnie kontrastuje z gatunkami o ciemniejszym ulistnieniu.
Drzewa starsze, ponad 30-letnie zaczynają ogałacać się od dołu.