Drzewo
szybko rosnące, dorastające do wysokości 30 m, w naszych warunkach
zwykle niższe (20 m), o zróżnicowanym pokroju. Większość egzemplarzy
ma korony wąskie, strzeliste, ale zdarzają się egzemplarze o koronie
szerszej. Gałęzie krótkie skierowane łukowato ku górze. Gałęzie boczne, także
krótkie, zwisające.
Igły
1-2 cm długości i 1-2 mm szerokości, spłaszczone, u młodych
roślin ostre i kłujące, u starszych tępe. Na górnej stronie
ciemnozielone, błyszczące, na dolnej niebieskawobiałe z dwoma białymi
paskami. Ułożone na pędach bardzo gęsto, skierowane nieco do przodu. Późno
rozpoczyna wegetację.
Szyszki
niewielkie, 3-6 cm długości, u nasady zwężone. Przed dojrzeniem
fioletowe lub purpurowe, po dojrzeniu cynamonowobrązowe, łuski sztywne,
zaokrąglone, drobno ząbkowane.
Naturalnie
występuje w Bośni, Hercegowinie i Serbii. Jest gatunkiem
endemicznym.
Odporny
na mróz (strefa 5a).
Mało
wymagający co do podłoża, preferuje jednak podłoże przepuszczalne,
o umiarkowanej wilgotności i odczynie lekko kwaśnym. Dość odporny na
warunki miejskie.
Gatunek
polecany do parków, zieleni miejskiej i osiedlowej, a także do
ogrodów przydomowych. Sadzi się go pojedynczo na trawnikach lub też
w grupach jednorodnych. Nadaje się do obsadzania dróg i ścieżek
w parkach. Może być sadzony w miastach na placach i pasach
zieleni oraz na terenach przemysłowych, a także na terenach
rekultywacyjnych. Jeden z częściej spotykanych gatunków świerka.
Udostępnij to porównanie znajomym: